Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

Για να ξεκολλήσουμε λίγο από την τηλεοπτική τους προπαγάνδα, ένα ντοκιμαντέρ που θα έπρεπε όλοι και όλες να το παρακολουθήσουμε!

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το Debtocracy αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ διανέμεται δωρεάν από τις 6 Απριλίου 2011 χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και υποτιτλίστηκε σε έξι γλώσσες.


συνέντευξη του Ε. Μπιτσάκη στην ΕΠΟΧΗ


Μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται μετά τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, που κάνει ακόμα μεγαλύτερες τις απαιτήσεις της κοινωνίας από την Αριστερά.

Την πολυδιασπασμένη κι όμως ανερχόμενη στις συνειδήσεις των λαϊκών στρωμάτων Αριστερά. Θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της στιγμής; Και με ποιους όρους;

Η συζήτηση με το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, φιλόσοφο και επίμονο αγωνιστή της κοινωνικής απελευθέρωσης, Ευτύχη Μπιτσάκη, ανιχνεύει απαντήσεις σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα.Τα κόμματα της αστικής τάξης ενώνονται για να σώσουν το καθεστώς. Και η Αριστερά;
Η χρεοκοπία του σημερινού καθεστώτος υποτέλειας είναι δεδομένη. Δεδομένη είναι και η χρεοκοπία των δυο αστικών κομμάτων, όπως και η ογκούμενη αγανάκτηση, η περιφρόνηση και η αντίσταση των τάξεων και των στρωμάτων του πληθυσμού που πλήττονται από την κρίση. Ο δικομματισμός έφτασε σε αδιέξοδο. Για να σωθεί το καθεστώς και η πολιτική του εκπροσώπηση, εγχώρια και ξένα επιτελεία έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί: έφτασαν να συγκυβερνήσουν με την άκρα δεξιά. Αλλά η επιδιωκόμενη δήθεν εθνική συναίνεση είναι πλαστή, και δημιούργησε ήδη νέες ρωγμές στο αστικό μπλοκ εξουσίας και νέο κύμα περιφρόνησης από το πολιτικά ώριμο τμήμα του Ελληνικού Λαού. Κάθε φορά που το αστικό καθεστώς και η πολιτική του εκπροσώπηση έφθαναν σε αδιέξοδο, φρόντιζαν να ανακαλύψουν κάποιο σωτήρα του έθνους: Παπάγος, Πλαστήρας, Γέρος της Δημοκρατίας, χούντα, εθνάρχης Καραμανλής. Και τώρα: Λουκάς Παπαδήμος.

Ποιες μπορεί να είναι οι προοπτικές της τρικέφαλης κυβέρνησης;
Ο κ. Παπαδήμος είναι σοβαρός (δεν μας κάνει να ντρεπόμαστε), είναι ήπιος, γνωρίζει ελληνικά, υπήρξε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και, όπως αποκαλύπτει η «Λε Μοντ», ως συνεργάτης της Goldman Sachs «μετείχε στο μαγείρεμα των λογαριασμών» που έκανε η αγαθή τράπεζα. Ο πρωθυπουργός μας, όπως και ο Μάριο Ντράγκι και ο Μόντι ανήκουν «στη λεγόμενη ευρωπαϊκή κυβέρνηση Sachs» («Λε Μοντ», «Ελευθεροτυπία», 15/11). Συνεπώς: ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση!
Τι υπόσχεται λοιπόν ο κ. Παπαδήμος; Τήρηση όλων των δεσμεύσεων της χώρας. Να «μην τεθεί σε κίνδυνο η παραμονή στη ζώνη του ευρώ». Συνεπώς: εκποίηση της κρατικής περιουσίας, νέα μέτρα που θα οδηγούν σε περαιτέρω εξαθλίωση και πείνα, καταστροφή του κράτους πρόνοιας, κ.τ.λ. Όπως λέει ο ίδιος, νέες θυσίες (από ποιους;) που δεν πρέπει να πάνε χαμένες!
Λοιπόν, σε δέκα χρόνια θα φθάσουμε, «ανακάμπτοντας», εκεί που ήμασταν το 2009: στο 120%. Μέγα ψέμα. Επειδή, για να «επανακάμψουμε», πρέπει να εκποιηθεί ο κρατικός τομέας της οικονομίας, συν όλα τα μέτρα κατοχικής πείνας (και χειρότερης, επειδή τώρα θα πεινάσουν και οι αγρότες!) Αλλά, σύμφωνα με μελέτη δημοσιευμένη στην «Ελευθεροτυπία», αν σε δέκα χρόνια ξεπουληθούν τα πάντα, θα χρωστάμε πάλι περίπου 350 δισ. Αν δεν τα καταφέρουν στο ξεπούλημα, το χρέος θα φθάσει στο μισό τρισεκατομμύριο ευρώ! Ελπίδα για σωτηρία του ελληνικού λαού: η αγωνιστική πολιτική πάλη, με ηγετική δύναμη την Αριστερά.

Με τη σημερινή πολιτική τους, η αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό της δεν φοβούνται μήπως η αγανάκτηση του κόσμου κατευθυνθεί πια αποκλειστικά στην Αριστερά;
Φοβούνται! Και δεν φοβούνται μόνον οι Έλληνες αστοί και το πολιτικό προσωπικό τους. Φοβάται η αστική τάξη της Ευρώπης, «κοιτίδας της Δημοκρατίας», που βιώνει και αυτή τη δική της κρίση: ανεργία, φτώχεια μέσα στον κοινωνικό πλούτο, καταστροφή των κοινωνικών σχέσεων στις μεγάλες πόλεις της ανθρώπινης ερημιάς, του αναδυόμενου ρατσισμού και νεοφασισμού. Τέλος, φοβούνται οι ιμπεριαλιστές του πλανήτη, που βιώνει την πιο τρομακτική δομική κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και κοινωνικής συμβίωσης. Οι αστοί φοβούνται το ξύπνημα του μισοκοιμισμένου γίγαντα: του παγκόσμιου προλεταριάτου. Σήμερα, λοιπόν, τίθεται ένα ιστορικό καθήκον στην ελληνική Αριστερά.
Υπόσχονται ανάπτυξη. Αλλά η ύφεση θα βαθύνει. Πού θα βρεθεί το πλεόνασμα για να μειωθεί το χρέος; Οι μεσίτες που ξεπούλησαν τη χώρα, πρέπει να διωχτούν. Για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την πολιτισμική της αναγέννηση είναι αναγκαία μια σύγχρονη Αριστερά, η οποία, μέσα από τη συγκρότηση διευρυνόμενων συμμαχιών και σε δημιουργική αλληλεπίδραση με τα αυθόρμητα κινήματα, θα κατακτήσει την πολιτική, την ιδεολογική και την πολιτισμική- ηθική ηγεμονία.

Υπάρχουν, κατά τη γνώμη σου, συγκλίσεις στο χώρο της Αριστεράς, που να δημιουργούν έδαφος για ευρύτερες μονιμότερες συνεργασίες;
Η Ελλάδα είναι μια χώρα σε παρακμή. Η σημερινή κρίση είναι ο παροξυσμός της πάγιας και πολύμορφης κρίσης της κοινωνίας μας. Κρίση του παραγωγικού τομέα, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στις σημερινές τερατουπόλεις, καταστροφή του περιβάλλοντος, συνοπτικά καταστροφή του ομαλού μεταβολισμού ανθρώπου – φύσης. Και ενώ η χώρα έχει ανάγκη από μια συνολική αξιοβίωτη ανασυγκρότηση, εγχώριοι και ξένοι επιβάλλουν μια συνολική καταστροφή.
Και η Αριστερά; Η Αριστερά δεν φαίνεται ότι προσπαθεί να ξεπεράσει τη δική της κρίση, που οι ρίζες τους βρίσκονται στον Λίβανο και στη Βάρκιζα, η οποία συνεχίστηκε στην περίοδο της παρανομίας του ΚΚΕ, ξέσπασε με τη 12η Ολομέλεια το 1968, και συνεχίζεται με τη σημερινή πολυδιάσπαση. Και σήμερα, ενώ η χώρα οδηγείται στην καταστροφή, «ο κόσμος καίγεται και η γρηά χτενίζεται».
Ας μην είμαστε άδικοι. Υπάρχει το ΚΚΕ, η μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη δύναμη της Αριστεράς. Το ΚΚΕ αυτοχαρακτηρίζεται μαρξιστικό και λενινιστικό. Φαίνεται όμως ότι «δεν διάβασε» Μαρξ, Λένιν και Γκράμσι για τις σχέσεις στρατηγικής και τακτικής και για το ζήτημα των συμμαχιών. Άσπιλο και αμόλυντο, λοιπόν, πορεύεται τη μοναχική αγωνιστική πορεία του. Υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασαν ήδη τις αυταπάτες του ευρωκομμουνισμού. Θα συνειδητοποιήσουν ότι η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, ότι πρέπει να ανατραπεί; Θα υπερβεί τις εσωτερικές του διαμάχες; Να ελπίσουμε ότι θα καταστεί σημαντική δύναμη για την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος υποτέλειας; Και οι δυνάμεις της «εξωκοινοβουλευτικής» Αριστεράς, κουκουδογενείς, τροτσκιστικής και μαοϊκής προέλευσης, παρούσες πάντα στους καθημερινούς αγώνες; Είκοσι χρόνια μετά την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, θα τολμήσουν να «υπερβούν» (με τη διαλεκτική έννοια του όρου) το παρελθόν τους; Η συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένα πρώτο θετικό βήμα.
Λοιπόν, η Αριστερά επωμίζεται, ιδιαίτερα σήμερα, ένα ιστορικό καθήκον: να γίνει η πρωτοπορία για την ανατροπή του νέου καθεστώτος της υποτέλειας και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό. Σαράντα χρόνια μετά το 1968 είναι καταδικαστέος όποιος αρνείται την κοινή δράση, το δημόσιο διάλογο, την κατάκτηση ευρύτερων μορφών συνεργασίας, με τελικό στόχο μια Αριστερά ενιαία, δημοκρατική και επαναστατική.

Το μέγεθος των ζητημάτων που κρίνονται σήμερα θα έπρεπε να καθιστά πιο επιτακτική την ανάγκη για συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς. Υπάρχει, άραγε, κάποιο υπαρκτό εμπόδιο, αντίστοιχου μεγέθους, που να κάνει ανέφικτο ένα τέτοιο στόχο;
Η κοινή δράση και, στην πορεία των κοινωνικών αγώνων, η ενοποίηση της Αριστεράς αποτελεί σήμερα όχι απλώς καθήκον, αλλά όρο για την επιβίωση του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα δεν είναι σήμερα μια ανεξάρτητη χώρα. Η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι ελληνική: είναι μια κυβέρνηση από Έλληνες, εντολοδόχος του ευρωπαϊκού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Μια κυβέρνηση υπό εποπτεία. Τα εμπόδια για μια ευρύτερη και προοπτικά στρατηγικού χαρακτήρα ενότητα της ελληνικής Αριστεράς είναι γνωστά: κρίση που έχει ως αφετηρία την προδοσία της εαμικής επανάστασης, την ήττα του εμφύλιου, τη «δυαδική εξουσία» στην περίοδο της ΕΔΑ, τη διάσπαση του ’68 και τη συνεχιζόμενη εχθρότητα των θραυσμάτων – προϊόντων της κρίσης. Υπόβαθρο: η θεωρητική ανεπάρκεια, η αδυναμία μιας διαλεκτικής ενότητας στρατηγικής και τακτικής, η διαιώνιση του πλέγματος σεχταρισμού- οπορτουνισμού (ΚΚΕ) και οι αντιφάσεις της «ανανεωτικής» Αριστεράς. Όμως το παρελθόν που «βαραίνει ακόμα σαν βραχνάς στα μυαλά των ζωντανών» (Μαρξ) δεν είναι αναγκαστικά αξεπέραστο εμπόδιο. Όλοι και καθένας έχουμε ευθύνη για τη συγκρότηση μιας πολύμορφης έστω, αλλά ενιαίας αριστεράς. Λέγεται από πολλούς ότι η χώρα είναι υπό κατοχή και ότι σήμερα είναι αναγκαίο ένα νέο ΕΑΜ. Όμως σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει ξένος κατακτητής. Σήμερα η ιστορικά ξεπερασμένη ελληνική αστική τάξη, από «κοινού συμφέροντος» με την ΕΕ, έχει συγκροτήσει ένα ιστορικά ανέκδοτο καθεστώς υποτέλειας. Σήμερα, λοιπόν, ο αγώνας είναι βασικά ταξικός. Κύρια πλευρά της αντίθεσης είναι η ταξική. Το στοιχείο του πατριωτισμού είναι παράγωγο και δευτερεύον. Υποτάσσεται και υπηρετεί το ταξικό.

Οι συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα, μοιάζουν ευνοϊκές για την αριστερά. Υπάρχουν ελπίδες, να ανακάμψει, συμβαδίζοντας με την ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Η κρίση είναι σήμερα παγκόσμια. Συγκεκριμένη περίπτωση, η κρίση της ΕΕ. Συνεπώς η αντίσταση της εργατικής τάξης της Ελλάδας, πρέπει να συντονιστεί με την αντίσταση του προλεταριάτου της ΕΕ. Στην επίθεση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου πρέπει να αντιταχθεί η αντεπίθεση της εργατικής τάξης της Ευρώπης. Διεθνοποίηση του κεφαλαίου – διεθνοποίηση του επαναστατικού κινήματος. Ακούμε συχνά: Έξω από την ΕΕ. Ανατροπή, κ.λπ. Ερώτημα: Αν μια χώρα της ΕΕ αποκτήσει πρώτη αριστερή κυβέρνηση, πρέπει να φύγει από την ΕΕ, ή να παραμείνει ώστε να αποτελέσει καταλύτη για την αποσάθρωση του οικοδομήματος του ευρωπαϊκού κεφαλαίου; Στόχος πρέπει να είναι η επιστροφή στο Έθνος – Κράτος, ή η ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος με στόχο τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης; Για τη χώρα μας: Ένας νέος, διεθνιστικός πατριωτισμός, που θα απορρίπτει και τον αντιδραστικό εθνικισμό και την κοσμοπολίτικη άρνηση ενός αυθεντικού πατριωτισμού, ανάγκη της ιστορικής στιγμής.

Πόλεμος είναι...

«Πόλεμο» κατά του κ. Παπαδήμου διαπίστωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κάρολος Παπούλιας. Ευκαιρία, λοιπόν, να μιλήσουμε – πραγματικά -για τον – πραγματικό – πόλεμο:
Πόλεμος είναι...
...να δουλεύεις μια ζωή για ένα ξεροκόμματο και κάποια στιγμή να έρχεται αυτός που σου έταζε λαγούς με πετραχήλια και να σου κόβει το μισό από το ξεροκόμματο λέγοντάς σου ότι «συμπάσχει», αλλά πως πρέπει να τον συγχαρείς διότι επιτελεί «πατριωτικό» έργο…
Πόλεμος είναι...
...να έχεις πληρώσει μέχρι τελευταία πεντάρα τις ασφαλιστικές σου εισφορές και να έρχεται ο «σοσιαλιστής» να σου κόβει ακόμα κι αυτή την σύνταξη πείνας, να σου ξεφτιλίζει τα γεράματα και όταν διαμαρτύρεσαι να σου αντιγυρίζει – αυτός που
καταχράστηκε τους κόπους σου – ότι «δεν υπάρχει σάλιο»…
Πόλεμος είναι...
...να βλέπεις τα παιδιά σου να ρημάζουν στην ανεργία…
Πόλεμος είναι...
...να σου λένε ότι απολύεσαι και αντί για απολυμένο να σε αποκαλούν «έφεδρο»…
Πόλεμος είναι...
...να στέλνεις τα παιδιά σου στο σχολείο, να το έχεις πληρώσει αυτό το «δημόσιο και δωρεάν» σχολείο εκατό φορές, κι αντί για βιβλία να τους μοιράζουν φωτοτυπίες…
Πόλεμος είναι...
...να σου κόβουν το μισθό και να σου αυξάνουν τα εισιτήρια στα λεωφορεία κατά 40%…
Πόλεμος είναι...
...να έχεις φτύσει το γάλα της μάνας σου για να βάλεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου και να έρχεται ο φορογδάρτης να σου επιβάλει μέσω της ΔΕΗ χαράτσι για ένα σπίτι που το πληρώνεις μια ζωή στην τράπεζα…
Πόλεμος είναι...
...να έρχεται ο ίδιος αυτός φορογδάρτης που σε άφησε χωρίς μισθό και χωρίς δουλειά και να σου προσθέτει – δίπλα στο χαράτσι της ΔΕΗ – την 11η (!) μέσα σε δυο χρόνια αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος…
Πόλεμος είναι...
...να κλείνει το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο, στην θέση τους να ανοίγουν ενεχυροδανειστήρια και ο «πατριώτης» που σε κυβερνά να βγάζει φιρμάνια για το πώς θα ζυγίζεις τη χρυσή σου βέρα ή το χρυσό σου δόντι (!) πριν το παραδώσεις στον σαράφη για να εξασφαλίσεις ένα κομμάτι ψωμί…
Πόλεμος είναι...
...να λουφάζεις τυλιγμένος στις κουβέρτες μέσα στο σπίτι, να τρέμουν τα δόντια σου από το κρύο και να μην ανοίγεις το καλοριφέρ γιατί δεν έχεις να πληρώσεις για πετρέλαιο θέρμανσης…
Πόλεμος είναι...
...να σε κοροϊδεύουν κάθε μέρα ότι «δίνουν μάχη» για να μη σου κόψουν τον 13° και 14° μισθό όταν σου έχουν ήδη κόψει τον 8° και τον 9° μισθό και την ίδια ώρα σφυρίζουν στα αυτιά σου τα «πακέτα» των δισεκατομμυρίων υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών…
Πόλεμος είναι...
...να βλέπεις μια δράκα ξιπασμένων φιλανθρώπων με καρφιτσωμένο στο πέτο το ταμπελάκι με τη φίρμα του μονοπωλίου που εκπροσωπούν, να φιγουράρουν στις ιλουστρασιόν λίστες του παγκόσμιου τζετ σετ, να μην χωρούν οι ελβετικές τράπεζες τις καταθέσεις τους, να έχουν ξεχειλίσει οι θάλασσες της υδρογείου από το (αφορολόγητο) εφοπλιστικό τους «δαιμόνιο», να μετακινούν στους λογαριασμούς τους δισεκατομμύρια μέσω των «οφ σορ» εταιρειών σαν να ήταν μαρουλόφυλλα, κι εσύ μαζί με τα δέκα εκατομμύρια των ομοίων σου να κατηγορείσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»…
Πόλεμος είναι...
...να έχουν φτάσει τη βενζίνη στα 2 ευρώ το λίτρο, να σου έχουν ρίξει το μισθό στα 350 ευρώ το μήνα και να σου ζητούν από πάνω να πληρώσεις και φόρο…
Πόλεμος είναι...
...να έχουν γεμίσει οι δρόμοι της Αθήνας με άστεγους, να τρέχουν οι άνθρωποι για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια (τα οποία ο κ. Παπαδήμος τα βάφτισε την Πρωτοχρονιά «γιορτή»!!), να μην υπάρχει φανάρι, πεζοδρόμιο, σοκάκι χωρίς επαίτη και ζητιάνο, γιατί οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη «κατευνάζουν τις αγορές»…
Πόλεμος είναι...
...να αρρωσταίνεις και να μην έχεις λεφτά για τα φάρμακα, να πηγαίνεις στο νοσοκομείο κι αντί για «δημόσια και δωρεάν» Υγεία που την έχεις πληρώσει εκατό φορές, να σου ζητάνε να φέρεις τις γάζες από το σπίτι και να περάσεις πρώτα από το ταμείο…
Πόλεμος είναι...
...τον πλούτο που εσύ δημιουργείς στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, σε στεριά και θάλασσα, να τον έχουν σφετεριστεί οι κηφήνες της πλουτοκρατίας, να τον έχουν κάνει υπερκέρδη για τις τσέπες τους, ελλείμματα και χρέη για το δημόσιο ταμείο, όλα βγαλμένα με το δικό σου ιδρώτα, με το δικό σου κόπο, με τη δική σου δουλειά, και εσύ αυτή τη δουλειά να την «πληρώνεις» πλέον με επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, αλυσοδεμένος στα κάτεργα της εργασιακής τρομοκρατίας, στα απαρτχάιντ των εκβιασμών και της εκ περιτροπής ανάσας…
Πόλεμος είναι...
...να σου ξεσκίζουν τη ζωή, να σου σκοτώνουν το σήμερα και το αύριο και να σου λένε κι από πάνω ότι είναι «σωτήρες», ότι παίρνουν δάνεια για να σου εξασφαλίζουν το μισθό και τη σύνταξη – αυτοί που σου κατάργησαν το μισθό και τη σύνταξη – όταν από το δικό σου μισθό κι από τη δική σου σύνταξη πληρώνονται τα δάνεια που διπλά και τρίδιπλα τα εισπράττουν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι, με μια κουβέντα: Τα μονοπώλια.
Αυτός είναι ο πόλεμος που μαίνεται τούτη την ώρα στην Ελλάδα, κύριε Κάρολε Παπούλια.
Είναι ένας πόλεμος μονόπλευρος. Μονομερής.
Ενας πόλεμος που τον έχει εξαπολύσει η τάξη των αστών ενάντια στην τάξη των προλετάριων.
Που τον έχει διεξαγάγει ενάντια στις μάζες των εργαζομένων και όλου του λαού η τάξη των κεφαλαιοκρατών.
Είναι ένας πόλεμος αδίστακτος και στυγνός.
Που – κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας – τον διευθύνει όλο το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, μηδενός εξαιρουμένου, με επικεφαλής την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου υπό τον τραπεζίτη κ. Παπαδήμο.
*Του Νίκου Μπογιόπουλου.

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.). Ενημερωτικό σημείωμα από το Γ. Δημητρακόπουλο, Αναπληρωματικό Αιρετό Κ.Υ.Σ.Π.Ε.


Συνάδελφοι, αναδημοσιεύουμε το παρόν απόσπασμα από την ιστοσελίδα του Γιώργου Δημητρακόπουλου για να ενημερωθούμε για το νέο ασφαλιστικό οργανισμό τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
"Από 1ης Ιανουαρίου «εισέβαλε» στη ζωή μας ο νέος ασφαλιστικός Οργανισμός (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.), με τον οποίο συρρικνώνονται περαιτέρω οι παροχές ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης. Παρά το γεγονός ότι η θέση σε ισχύ του νέου Οργανισμού είχε προγραμματιστεί από τις αρχές Νοεμβρίου, δεν υπήρξε πλατιά ενημέρωση των ασφαλισμένων ούτε από την πλευρά της Πολιτείας ούτε από τα συνδικαλιστικά μας όργανα (ΔΟΕ, ΑΔΕΔΥ). Με το παρόν (πατήστε εδώδεκασέλιδο σημείωμα – και για διευκόλυνση των συναδέλφων - επιχειρούμε να κωδικοποιήσουμε τις ισχύουσες διατάξεις μέσα από τις παρακάτω ενότητες:
(πατήστε εδώ για τη λίστα των συμβεβλημένων ιατρών)
  1.  Τι είναι ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
  2.  Ποιοι υπάγονται στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
  3.  Ποιοι παρέχουν ιατρική περίθαλψη
  4.  Προληπτική ιατρική
  5.  Δομές που παρέχεται η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
  6.  Παρακλινικές εξετάσεις
  7.  Φαρμακευτική περίθαλψη
  8.  Αναλώσιμο υγειονομικό υλικό
  9.  Νοσοκομειακή περίθαλψη
  10. Οδοντιατρική περίθαλψη
  11. Εξωσωματική γονιμοποίηση
  12. Μαιευτική περίθαλψη
  13. Οπτικά – Γυαλιά οράσεως
  14. Φυσικοθεραπείες – λογοθεραπείες – εργοθεραπείες − ψυχοθεραπείες
  15. Ειδική Αγωγή
  16. Αναγνώριση δαπανών - Παραγραφή"
http://www.gdimitrakopoulos.gr

Κατάλογος συμβεβλημένων γιατρών Ε.Ο.Π.Υ.Υ. που εδρεύουν στη Νάξο

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΊΑ-ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΙΑ
ΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ/ΝΣΗ: ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΛ:2285023787- 6977675368 
 ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑ 
 ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Δ/ΝΣΗ: ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ  2285023234 
 ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ - ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΑ 
 ΚΟΝΤΟΠΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ/ΝΣΗ: ΦΙΛΩΤΙΟΥ ΤΗΛ:2285027176, 6936232098 
 ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΣ ΤΟΤΟΜΗΣ Δ/ΝΣΗ: ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ  ΤΗΛ:  2285023576
ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ 
ΛΕΚΚΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Δ/ΝΣΗ:ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ - ΘΕΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ  ΤΗΛ: 2285022773-6944905313                            
ΣΟΡΩΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Δ/ΝΣΗ:ΠΛ.ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΤΗΛ: 2285026066

Χάρβαρντ: «Πραγματικό χρυσωρυχείο» οι καλοί δάσκαλοι


11-01-2012
Σύμφωνα με έρευνα του Χάρβαρντ.

Την ευεργετική επίδραση που έχει σε ένα μαθητή ένας καλός δάσκαλος, όχι μόνο στα σχολικά θρανία αλλά και στην ενήλικη ζωή του, διαπιστώνουν σε μελέτη τους δύο καθηγητές του φημισμένου πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
 

Παρακολουθώντας την πορεία δύο εκατομμυρίων μαθητών σε διάστημα είκοσι ετών, οι καθηγητές Ράι Τσέτι και Τζον Φρίντμαν, επιβεβαίωσαν το Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος αναγνώριζε ότι χρωστούσε στο δάσκαλό του το «ευ ζην». Σχεδόν 2.500 χρόνια από τότε, οι δύο οικονομολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εκείνοι οι μαθητές που είχαν καλούς δασκάλους εμφάνιζαν λιγότερες πιθανότητες να γίνουν γονείς στην εφηβική ηλικία και συγχρόνως περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και να βγάλουν περισσότερα χρήματα στην ενήλικη ζωή τους.

Τι σημαίνει, όμως, καλός δάσκαλος; Για τους δύο ερευνητές, είναι εκείνος που καταφέρνει να κάνει τους μέτριους μαθητές του να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους και τους καλούς να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα τις δικές τους. «Οι καλοί βαθμοί στα διαγωνίσματα, δηλαδή ένα καλύτερο επίπεδο εκπαίδευσης, αντανακλώνται στα εισοδήματα», βεβαιώνει, από την πλευρά του στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», ο Ρίτσαρντ Μάιερ, επικεφαλής του Κέντρου Ερευνών Προστιθέμενης Αξίας στο πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν- Μάντισον, στο οποίο μελετά μεταξύ άλλων τις μεθόδους αξιολόγησης δασκάλων και καθηγητών.

Αν και δεν λείπουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι είναι δύσκολο να απομονωθεί από άλλους παράγοντες (π.χ. το οικογενειακό περιβάλλον) η επίδραση που έχει ο διδάσκων στην πορεία ενός μαθητή, οι δύο οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι ένας μαθητής που είχε έναν πολύ καλό δάσκαλο για ένα χρόνο, ανάμεσα στην τετάρτη τάξη του Δημοτικού και την τρίτη τάξη του Γυμνασίου, θα κερδίσει, κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο 4.600 δολάρια περισσότερα στη ζωή του, σε σχέση με ένα μαθητή που είχε ένα μέτριο δάσκαλο.
 Αν, δε, αντικαθιστούσαμε έναν κακό δάσκαλο με ένα μέτριο, οι μαθητές τους θα κέρδιζαν 266.000 δολάρια περισσότερα. «Αν αφήναμε ένα δάσκαλο χαμηλής προστιθέμενης αξίας σε ένα σχολείο για δέκα χρόνια, αντί να τον αντικαταστήσουμε, σημαίνει θεωρητικά ότι οι μαθητές του θα έχαναν εισοδήματα ύψους 2,5 εκατ. δολαρίων στην ενήλικη ζωή τους», επισημαίνει ο καθηγητής Φρίντμαν.

Ο ίδιος και ο συνάδελφός του από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, συνεργάστηκαν με τον καθηγητή Τζόνα Ρόκοφ από το πανεπιστήμιο του Κολούμπια, για να διακρίνουν δασκάλους και καθηγητές σε καλούς, μέτριους και καλούς και να εξετάσουν στη συνέχεια την πορεία των μαθητών τους, μελετώντας στοιχεία για τα εισοδήματά τους στην ενήλικη ζωή τους, το ποσοστό εκείνων που γράφτηκαν στο πανεπιστήμιο, την ηλικία που απέκτησαν παιδιά, την πόλη και την περιοχή που επέλεξαν για να ζήσουν. Τα αποτελέσματα, όπως δήλωσαν οι ίδιοι, ήταν «εντυπωσιακά».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ