Σεμινάριο ή Ανάταση Ψυχής;

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από τους/ τις συναδέλφους που παρακολούθησαν τα σεμινάρια του "Θησέα"

Σε εποχές που όλοι και όλα αμφισβητούνται, αισθανόμαστε προδομένοι, ματαιωμένοι, εξουθενωμένοι επαγγελματικά και προσωπικά, καλούμαστε το Νοέμβριο της προηγούμενης σχολικής χρονιάς να παρακολουθήσουμε ένα τριήμερο σεμινάριο στη Χώρα της Νάξου, βιωματικό, όπως αναφέρεται στην πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος του Κέντρου Πρόληψης «ΘΗΣΕΑΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ», με τίτλο: Ο Εκπαιδευτής σήμερα: νέες συνθήκες, νέες ανάγκες, νέες δεξιότητες.

Με το φόβο της λέξης «βιωματικό», οι περισσότεροι από εμάς ανηφορίζουμε στη Σχολή Ουρσουλινών, όπου το σεμινάριο λαμβάνει χώρα… Οι αγωνίες όλων μας αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά. Ποια είναι τα όριά μας σαν εκπαιδευτικοί; Λαμβάνουμε υπόψη μας το κοινωνικό πλαίσιο του σχολείου; Ποιες είναι οι βασικές αξίες; Ποιος είναι ο ρόλος μας ως εκπαιδευτικοί; Αλλά και το βασικότερο: Πώς μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί και ευτυχισμένοι από την ίδια μας τη δουλειά; Πότε μπορούμε να πάρουμε χαρά και να νιώθουμε ξεκούραστοι; Οι προβληματισμοί που αναδύονται πολλοί και φαίνονται να αγγίζουν  κομμάτια της καθημερινότητας του καθενός μας, τις προσωπικότητές μας, τη ζωή μας.  Και το σεμινάριο συνεχίζεται και ολοκληρώνεται σε δύο επιπλέον τριήμερα, κατόπιν αιτήματος της ομάδας.

Οι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους κινήθηκε η διαδικασία αφορούσε στα ακόλουθα:

Μιλήσαμε για την αυτονόμηση: Βοηθάμε τα παιδιά να είναι αυτόνομα, συνδέοντας την επιθυμητή στάση του παιδιού με τη δική του ζωή και τις δικές του ανάγκες. Η αυτονόμηση, όμως αποτελεί αξία, η οποία σχετίζεται με την αλληλεξάρτηση, όταν δηλαδή αφήνουμε να ακούγονται όλες οι φωνές στην ομάδα, χωρίς να καταστέλλεται καμία, ούτε η δική μας, ως εκπαιδευτικοί.

Το πλαίσιο είναι πολύ σημαντικό: Όταν θέτουμε στόχους και ξεχνάμε τα στερεότυπα οριοθετούμαστε και οριοθετούμε και τους άλλους και έτσι αναδεικνύονται η αυτονομία και οι αξίες και περνάμε όμορφα.

Οι ρόλοι βοηθούν – δίνουν δομή στην ομάδα ή/και πολλές φορές εγκλωβίζουν. Σε κάθε ομάδα, είτε στον επαγγελματικό χώρο, είτε στον κοινωνικό, είτε στο περιβάλλον της τάξης μας υπάρχουν ρόλοι, οι οποίοι δεν πρέπει να παγιώνονται, ούτε να ταυτίζονται με το άτομο. Όταν το καταφέρουμε αυτό βλέπουμε να γίνεται μετακύληση των ρόλων από το ένα μέλος της ομάδας στο άλλο. 

Είμαστε ενήμεροι πως κύρια ευθύνη μας είναι να δώσουμε εμείς νόημα στο ρόλο μας και να μην αφήνουμε το ρόλο να μας δώσει νόημα. Και μόνο τότε, αναλαμβάνοντας την ευθύνη μου και δίνοντάς της νόημα, δεν παραγνωρίζω τις ανάγκες του πλαισίου, αλλά παίρνω χαρά και ξεκουράζομαι. 

Μπορεί να ακούγονται όλα τα παραπάνω σαν αποφθέγματα ή έννοιες θεωρητικές. Η προσέγγιση όμως των εννοιών αυτών συνδέθηκαν απόλυτα με την πραγματικότητα του καθενός από εμάς που συμμετείχαμε στο σεμινάριο, τα προσωπικά μας βιώματα, την εμπειρία μας. Μας βοήθησε να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας  ως δάσκαλοι, να αναγνωρίσουμε την αξία του να δουλεύουμε και να δημιουργούμε μέσα σε ομάδα.

Και στον ίδιο χώρο, στη Σχολή Ουρσουλινών, τον Ιούνιο του 2012, επτά μήνες μετά, έχουμε την τελευταία και ταυτοχρόνως την… πρώτη συνάντηση της ομάδας που γεννήθηκε μέσα από αυτή τη διαδικασία. Ο καθένας, μέσα από την προσωπική του κατάθεση, αναδεικνύει τα συναισθήματά του:

-          «αισθάνθηκα πολύ καλά»

-          «έγινα αισιόδοξος σαν άνθρωπος»

-          «το σεμινάριο άνοιξε τους ορίζοντές μας»

-          «αισθάνθηκα δύναμη να ελέγξω την τάξη μου, κατανοώντας το ρόλο μου»

-          «αισθανθήκαμε δημιουργικοί»

-          «κάθε φορά που έβγαινα από το σεμινάριο αισθανόμουν άλλος άνθρωπος»

Συνεχίζουμε! Και καθιερώνουμε τις συναντήσεις στην ομάδα την πρώτη Πέμπτη κάθε μήνα. Νιώσαμε την ανάγκη να παραμείνουμε στην ομάδα, να τη διευρύνουμε, να γίνουμε δημιουργικοί μέσα από αυτή.

Ευχαριστούμε το Κέντρο Πρόληψης «ΘΗΣΕΑΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ» και ιδιαίτερα την Αναστασία Προκοπίου, Σύμβουλο Πρόληψης και Επιστημονικά Υπεύθυνη του Κέντρου, για την εξαιρετική εμπειρία που μας χάρισε μέσα από το σεμινάριο, καθώς επίσης και τη Φωτεινή Θεοδωροπούλου, Ψυχολόγο – Στέλεχο Πρόληψης για τη συνδρομή της.

Ευχή και προσδοκία όλων μας είναι να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας, μέσα από έναν καινούριο κύκλο εμπειριών.

Νάξος, Οκτώβρης 2012

Ομάδα εκπαιδευτικών Νάξου