Η κρισιμότητα της εποχής και η διαχρονικότητα της φυλής μας

Η εποχή είναι κρίσιμη. Βρισκόμαστε σε κομβικό σημείο. Δεν είναι ώρα για πειραματισμούς και επαναστάσεις. Αναγνωρίζω ότι έγιναν κάποια λάθη από τα κόμματα εξουσίας όμως θα ήταν πολύ επικίνδυνο να παίξουμε με την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Εξάλλου η συνεργασία των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων άρχισε να αποδίδει. Τόσα πλαστά επιδόματα ανακάλυψαν. Φυλάκισαν τον Τσοχατζόπουλο. Τσουλάει το πράγμα. Ας αφήσουμε τις διαμαρτυρίες και τις επαναστάσεις, ας ανασκουμπωθούμε όλοι μαζί, να δουλέψουμε, να νοικοκυρευτούμε και να ξεπληρώσουμε τα χρέη που εμείς δημιουργήσαμε και να καθαρίσουμε το όνομα της πατρίδας μας στην παγκόσμια κοινότητα. Αφήνοντας τις επιφυλάξεις για τα λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος πιστεύω ότι είναι μονόδρομος η στήριξη της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ και η στήριξη αυτή περνάει μέσα από τις γνωστές μεγάλες πολιτικές δυνάμεις.

Μήπως τα ίδια δε συμβούλευε και ο πατέρας μου τους φίλους του που είχαν κλειστεί στο Πολυτεχνείο το ’73; Δεν τον άκουσαν, ήθελαν επαναστάσεις και τελικά κατέληξαν να τους συλλάβουν, να ταλαιπωρηθούν για τρία μερόνυχτα, για να έρθουν στο τέλος και να συμφωνήσουν με την άποψη του πατέρα μου.

Μήπως και ο παππούς μου τα ίδια δε συμβούλευε τον ξάδερφό του κατά τη διάρκεια της κατοχής; Αυτός δεν τον άκουσε, νόμιζε ότι με ένα σύνθημα στον τοίχο θα διώξει τους Γερμανούς. Τελικά τον συλλάβανε δυο τρεις φορές και κατέληξε στο απόσπασμα. Αν είχε επιζήσει σίγουρα θα είχε προτιμήσει να ακούσει τις συμβουλές του ξαδέρφου του.

Είμαι και σίγουρος ότι όλο και κάποιος μακρινός πρόγονός μου θα συμβούλευε κάποιον συγχωριανό του να μην τα βάζει με τους Τούρκους και το σουλτάνο. Ενώ ήταν βολεμένος σε μια κατάσταση θα ονειρευόταν επαναστάσεις και ανεξάρτητο κράτος. Είδαμε όμως ότι από ένα οργανωμένο κράτος όπως ήταν το Οθωμανικό, με τις δικές του δομές και λειτουργίες, καταλήξαμε σε μία άναρχη κατάσταση που οδήγησε στον εμφύλιο και στη χειραγώγηση μας από τις μεγάλες δυνάμεις. Δεν θέλησαν να μείνουν βολεμένοι σε μία κατάσταση μόνο μου ήθελαν εξεγέρσεις και αιματοχυσίες.

Είμαι το σύμβολο του διαχρονικού Έλληνα, του φρόνιμου, του τίμιου και του νοικοκύρη. Δε γυρεύω μπελάδες, δε θέλω να ριψοκινδυνεύσω για το μέλλον των παιδιών μου. Κοιτάω τη δουλειά μου και θα δώσω άλλη μια ευκαιρία στις δοκιμασμένες πολιτικές δυνάμεις του τόπου μου γιατί νομίζω ότι μόνο με τη συνεργασία τους θα μπορέσει η Ελλάδα μας ξανά να σηκώσει το ανάστημά της.

Ο τερματοφύλακας - γιατρός

Για παλιότερα γκολ που έπνιξα πατήστε εδώ