«όμορφα αρχιτεκτονικά κτίρια - ακατάλληλα σχολεία»

Το καλοκαίρι του 2010 το Νηπιαγωγείο Φιλωτίου μετακόμισε από το κατάστημα στο οποίο στεγαζόταν και πλήρωνε ενοίκιο για αυτό, στο πολυπόθητο, ολοκαίνουριο, πανέμορφο κτίριο που κτίστηκε αποκλειστικά και μόνο για να στεγάσει το Νηπιαγωγείο, σε μια γειτονιά  του χωριού που φιλοξενεί το παλιό Ελαιοτριβείο, την Παναγία και τον Πύργο του Φιλωτίου - στολίδια και μνημεία για την περιοχή. Σεβόμενοι, λοιπόν, τον πολιτιστικό και παραδοσιακό χαρακτήρα της «γειτονιάς», οι αρχιτέκτονες, μηχανικοί, εργολάβοι κ.λπ. κατασκεύασαν ένα κτίριο από πέτρα.

Όμως δεν σκέφτηκαν μάλλον ούτε μια στιγμή ότι σε αυτούς τους χώρους θα στεγάζονταν μαθητές προσχολικής ηλικίας με αποτέλεσμα:

Ø  Η μικρή πάνω αυλή είναι καλυμμένη με πέτρα, ενώ η κάτω – που είναι και μεγαλύτερη – έχει τέτοια κλίση, που φυσικά κάνει απαγορευτική τη χρήση της κατά το διάλειμμα. 

Ø  Κανένας χώρος δεν επικοινωνεί εσωτερικά: αίθουσες, κουζίνα, τουαλέτες, αποθήκη, γραφείο, όλα «βγαίνουν» στη μικρή εξωτερική αυλή. Και το χειρότερο όλων σε αυτή την εξωτερική αυλή, λόγω κατασκευαστικού λάθους, τα νερά της βροχής λιμνάζουν και παραμένουν για μέρες εκεί μέχρι να στεγνώσουν. Μπορεί εύκολα κανείς να φανταστεί τι γίνεται κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν κάνει κρύο ή βρέχει, τα παιδιά να μπαινοβγαίνουν στις αίθουσες για να πάνε τουαλέτα, να πατούν  στα νερά, να κρυώνουν και φυσικά, στο τέλος, να αρρωσταίνουν. Εμείς δε, οι Νηπιαγωγοί, έχουμε χάσει το διδακτικό-εκπαιδευτικό μας κομμάτι, φροντίζοντας αποκλειστικά και μόνο την ασφαλή πρόσβαση των παιδιών στις τουαλέτες ή μεταφέροντας το μεσημεριανό από την κουζίνα στην αίθουσα μέσα στη βροχή και το κρύο και φυσικά, μαζί με τα παιδιά, αρρωσταίνουμε και εμείς πολύ συχνά.  

Ø  Οι πόρτες σαν χάρτινες αποκολλήθηκαν από τα στηρίγματά τους - και εξακολουθούν να φέρουν φθορές. Είναι θαύμα που δεν έχει τραυματιστεί κάποιο παιδί μέχρι σήμερα.

Ø  Κατασκεύασαν αίθουσες πολύ μικρές, οι οποίες μπορούν να φιλοξενούν 12-14 παιδιά και όχι τα 16-20, που είθισται να έχουν οι τάξεις μας  ή  ίσως και 20-25 που ενδεχομένως θα έχουμε τις επόμενες σχολικές χρονιές.

Ø  Η εξωτερική κεντρική πόρτα (τύπου γκαραζόπορτας) χωρίζει την αυλή από τον ανηφορικό δρόμο, από όπου περνούν αυτοκίνητα, μόνο μερικά εκατοστά

Αυτά τα δύο σχεδόν χρόνια, λοιπόν, έχουν περάσει από το σχολείο μας μηχανικοί, προϊστάμενοι τεχνικών υπηρεσιών, δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι, εμπειρογνώμονες και ειδικοί, έχουν σταλεί επιστολές σε όλους, έχουν ενημερωθεί όλοι, συμπεριλαμβανομένης και της Δ/νσης ΠΕ στη Σύρο. Το μόνο αίτημα που ικανοποιήθηκε, λίγο πριν τις γιορτές, ήταν να βάλουν μηχανισμό που συγκρατεί τις πόρτες και παρόλα αυτά στις 9 του Γενάρη αποκολλήθηκε άλλη μια πόρτα αίθουσας.

Και τα αιτήματα τώρα πια, με προτεραιότητα στην ασφάλεια των παιδιών, είναι πολύ περιορισμένα και συγκεκριμένα:

• Να κατασκευαστεί ένα στέγαστρο στην αυλή που θα προστατέψει τα παιδιά (αλλά και το κτίριο) από τη βροχή, τον αέρα και τον ήλιο τους ζεστούς μήνες, κάτι το οποίο μπορεί και να μην εγκρίνει η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων…
• Να μπουν προστατευτικές μπάρες στην έξοδο του σχολείου

Και η εκπλήρωση των αιτημάτων δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από ΑΙΣΘΗΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ, ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ. Δυστυχώς, τα παραπάνω δεν τα έχω συναντήσει, παρά σε ελάχιστους…

Βαγγελντίνα  Σφακιανού

Νηπιαγωγός στο Νηπιαγωγείου Φιλωτίου

Νάξος, 22 Ιανουαρίου 2012